Η τεράστια οικολογική καταστροφή που προκλήθηκε από τις πυρκαγιές στον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας και στο Εθνικό Πάρκο του Δάσους της Δαδιάς, αναδεικνύουν με τον πλέον δραματικό τρόπο τα διαχρονικά εγκλήματα που έχουμε κάνει ως χώρα στον κρίσιμο τομέα της προστασίας του περιβάλλοντος.
Αυθαίρετη δόμηση, μπάζωμα ποταμών και ρεμάτων, αντιπαροχές για την κατασκευή πολυκατοικιών και συνακόλουθα πόλεων τεράτων, εγκατάλειψη γεωργικής γης και εκατομμύρια στρέμματα καμμένων εκτάσεων, συνθέτουν το παζλ των λαθών και των ολιγωριών της δημόσιας διοίκησης αλλά σε κάποιες περιπτώσεις και ημών των πολιτών…
Μία ακόμη λανθασμένη εκ του αποτελέσματος επιλογή, ήταν η κατάργηση των 38 Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών και η αντικατάστασή τους από τον Οργανισμό Φυσικού Περιβάλλοντος & Κλιματικής Αλλαγής, μέσω της δημιουργίας 24 Μονάδων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών που αποδεικνύονται μάλλον αναποτελεσματικές στην προστασία του φυσικού μας πλούτου, συμπεριλαμβανομένης της άγριας ζωής που διαβιεί σε αυτές.
Στην Κεφαλλονιά, η κατάργηση του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Αίνου που είχε ως σκοπό του την προστασία του μεγάλου μας βουνού και εν συνεχεία όλων των περιοχών του δικτύου Natura Κεφαλλονιάς και Ιθάκης, στη διαφύλαξη της φυσικής, γεωλογικής και πολιτιστικής κληρονομιάς μας και στην διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας στο νησί μας, άφησε πίσω της ένα μεγάλο κενό. Ένα κενό που η νέα Μονάδα Διαχείρισης Εθνικών Πάρκων Ζακύνθου, Αίνου και Προστατευόμενων Περιοχών Ιονίων Νήσων, με έδρα το γειτονικό μας νησί, δεν φαίνεται να μπορεί να καλύψει.
Πως θα μπορούσε άλλωστε, αφού ακόμη και η διεθνής πρακτική έχει αποδείξει πως η μεταφορά τοπικών αρμοδιοτήτων σε περιφερειακό επίπεδο, ειδικά σε θέματα προστασίας περιβάλλοντος, έχει αποτύχει με οικτρά πολλές φορές αποτελέσματα.
Σε μία περίοδο που τα επίχειρα της κλιματικής αλλαγής, συνδυαστικά με λανθασμένες επιλογές και άρρωστα μυαλά, η επανίδρυση του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Αίνου και η λειτουργία του στον τόπο μας ως ένας ανεξάρτητος επιστημονικός και περιβαλλοντικός φορέας, με όλη την θιακοκεφαλλονίτικη κοινωνία στο πλευρό του, αποτελεί μονόδρομο. Η δε άμεση και διαρκής συνεργασία του με το Γεωπάρκο Κεφαλλονιάς & Ιθάκης, θα αποτελέσουν ένα σημαντικό όπλο για την προστασία και ανάδειξη της μοναδικής φύσης των νησιών μας.
Πηγή: poulatakefalonias.gr
To άρθρο σας στο σκέλος που συνυφαίνει πρόσφατες οικολογικές καταστροφές σε Δαδιά και Πάρνηθα με την επαναλειτουργία “ανεξάρτητου Φορέα Διαχείρησης του Αίνου” είναι άστοχο διότι:
Ισχυρίζεται πως η κατάργηση του Φορέα άφησε πίσω του ένα μεγάλο κενό προστασίας. Ψεύδος. Κανένας δεν απολύθηκε παροντες είναι οι ίδιοι, όσο καλά προστατευόταν η φύση τότε, προστατεύεται και τώρα. Αν η προστασία είναι ελειμματική τώρα, ήταν και τότε. Εάν είναι επαρκής τώρα, ήταν και τότε (που δέν ήταν…).
Η συσχέτιση της “αντιμετώπισης” της κλιματικής αλλαγής με την επαναλειτουργία τοπικού Φορέα με διοικητική “ανεξαρτησία αποφάσεων” αποτελεί άλμα της λογικής που ακυρώνεται μόνο με αθροιστικό απολογισμό του οικονομικού κόστους όλων αυτών των (πόσο ασυδότων;) αποφάσεων δια μέσου των ετών και σύγκρισή του με την οικονομία κλίμακας του συλλογικότερου επτανησιακού τοπικού φορέα (Οργανισμός Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής-Ο.ΦΥ.ΠΕ.Κ.Α) , ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ. Θυμίζω ότι θεσμικός σκοπός του ΟΦΥΠΕΚΑ είναι η εφαρμογή της πολιτικής που χαράσσει το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας για τη διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών στην Ελλάδα, τη διατήρηση της βιοποικιλότητας και την προώθηση και υλοποίηση δράσεων αειφόρου ανάπτυξης και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Τον ίδιο ακριβώς σκοπό χωρίς την κλιματική αλλαγή και την ίδια τακτική πηγή χρηματοδότησης (Υπουργείο Περιβάλλοντος) είχε και ο “Φορέας Αίνου”
Ο υπαινιγμός ότι ο συλλογικότερος επτανησιακός Φορέας δέν έχει ούτε άμεση ούτε διαρκή συνεργασία με την οντότητα “Γεωπάρκο Κεφαλονιάς Ιθάκης” πρέπει να ελεγχθεί για την αλήθειά του και να απαντηθεί από τον Πρόεδρο του ΟΦΥΠΕΚΑ, αφού του γνωστοποιηθεί το ανυπόγραφο γραφόμενο ώστε να εντοπίσει ποιοί και γιατί δέν “συνεργάζονται”, ειδ’ άλλως να το διαψεύσει.
Ν.Σολωμός
Σας ευχαριστούμε για το σχόλιο το οποίο επιβεβαιώνει τον κανόνα ότι δεν είναι εφικτό να συμφωνούμε όλοι με όλους. Ούτε με την αναγκαιότητα των συγχωνεύσεων, ούτε με την λογική ότι οι οικονομίες κλίμακας αποτελούν πάντα την ενδεδειγμένη λύση. Επισημαίνεται ότι στο άρθρο, το οποίο ειρήσθω εν παρόδω δεν είναι ανυπόγραφο αφού αποτελεί άποψη της συντακτικής ομάδας, δεν έγινε καμία αναφορά σε απολύσεις ή σε δυσκολία συνεργασίας. Και πάλι σας ευχαριστούμε για το σχόλιο και τον χρόνο που μας αφιερώσατε.