Το χωριό μας ετοιμάζεται να γιορτάσει την μνήμη του πολιούχου του Αγίου Παντελεήμονα και το poulatakefalonias με σεβασμό, σας θυμίζει τον σεπτό του βίο που όλοι μεν γνωρίζουμε, αλλά που πάντα διαβάζουμε με ενδιαφέρον.
Ο Άγιος Παντελεήμων γεννήθηκε το 275 στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας επί βασιλείας του φοβερού διώκτη των Χριστιανών, Ρωμαίου Αυτοκράτορα, Αυριλιανού. Πατέρας του υπήρξε ο ειδωλολάτρης αξιωματούχος και μέλος της συγκλήτου, Ευστόργιος, ο οποίος αργότερα βαπτίστηκε Χριστιανός με τις νουθεσίες του Παντελεήμονα και μητέρα του η Ευβούλη, που προερχόταν από χριστιανική οικογένεια.
Ο Παντελέων όπως ήταν το όνομά του, υπήρξε από μικρός πολύ έξυπνος, επιμελής, ταπεινός και πράος. Όταν λοιπόν μεγάλωσε, ο πατέρας του τον παρέδωσε σε έναν από τους πλέον φημισμένους γιατρούς της εποχής, τον Ευφρόσυνο, ώστε να διδαχθεί την ιατρική επιστήμη. Πολύ σύντομα ο Παντελέων ξεπέρασε όλους τους συνομήλικούς του στις επιδόσεις και όλοι μιλούσαν με θαυμασμό για τον χαρακτήρα του. Μάλιστα ο τότε Αυτοκράτορας Διοκλητιανός, πληροφορούμενος για την αρετή και την εξυπνάδα του, τον προόριζε να γίνει ο γιατρός των ανακτόρων.
Την ίδια περίοδο, ο γέροντας ιερέας της Νικομήδειας και μετέπειτα Άγιος της εκκλησίας μας Ερμόλαος, φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα, κάλεσε στο σπίτι που κρυβόταν από τους διώκτες του τον Παντελέοντα ώστε να τον γνωρίσει. Αφού συνομίλησαν για πολλή ώρα, ο Ερμόλαος ενθουσιάστηκε από τις αρετές του Παντελέοντα και αποφάσισε να τον μυήσει στην πίστη του Χριστιανισμού. Στο πλαίσιο αυτό αναπτύχθηκε ανάμεσά τους μια άριστη πνευματική σχέση.
Ένα πραγματικά εντυπωσιακό γεγονός έκανε τον Παντελέοντα να πάρει τη γενναία απόφαση να βαπτιστεί Χριστιανός. Ενώ λοιπόν περπατούσε στο δρόμο, συνάντησε ένα παιδί που είχε μόλις πεθάνει από δάγκωμα οχιάς. Αποφάσισε λοιπόν να προσευχηθεί θερμά και να ικετεύσει τον Χριστό να αναστήσει το παιδί και με αυτό τον τρόπο να πιστέψει στον αληθινός Θεό και Σωτήρα του κόσμου. Οι προσευχές του έπιασαν τόπο, το παιδί ζωντάνεψε, το φίδι πέθανε και Παντελέων πήρε την απόφαση να βαπτιστεί Χριστιανός. Γεμάτος χαρά έτρεξε στον Ερμόλαο, του διηγήθηκε το θαύμα και του ζήτησε να τον βαπτίσει. Όπερ και εγένετο.
Λίγα χρόνια αργότερα, μετά το θάνατο του πατέρα του, ο Παντελέων έγινε κάτοχος μεγάλης περιουσίας την οποία και εκποίησε προκειμένου να βοηθήσει τους φτωχούς αλλά και να προσφέρει αφιλοκερδώς τις ιατρικές υπηρεσίες του σε όποιον δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να ανταπεξέλθει στα έξοδα της θεραπείας του. Κατά μια εκδοχή αυτός υπήρξε και ο λόγος που ώθησε πολλούς συναδέλφους του να τον καταγγείλουν και να υποδείξουν στην αυτοκρατορική αυλή πως είναι χριστιανός. Έτσι ο Παντελέων συνελήφθη και οδηγήθηκε στον Αυτοκράτορα. Κατά μια δεύτερη εκδοχή, όταν ένας θεραπευθείς από τον Παντελέοντα τυφλός ρωτήθηκε ποιος τον γιάτρεψε, αυτός απάντησε «Ο Παντελέων, καθώς επικαλέστηκε τον Χριστό στον Οποίο και εγώ πιστεύω». Αμέσως ο Αυτοκράτορας τον αποκεφάλισε και διέταξε την προσαγωγή του Παντελέοντα.
Σε κάθε περίπτωση, ο Άγιος κλήθηκε από τον Διοκλητιανό να προσφέρει θυσία στα είδωλα προκειμένου να αφεθεί ελεύθερος. Ο Παντελέων ασφαλώς και αρνήθηκε, λέγοντας πως δε θα θυσιάσει σε ψεύτικους Θεούς. Τότε έφεραν μπροστά του έναν παράλυτο ώστε να τον θεραπεύσει, είτε αυτός είτε οι ιερείς των ανακτόρων για να φανεί ποιος είναι ο αληθινός Θεός. Ο Παντελέων θεράπευσε τον παράλυτο, κάτι που προξένησε σε όλους μεγάλη κατάπληξη. Μολαταύτα ο Διοκλητιανός θέλησε και πάλι να τον μεταπείσει, χωρίς αυτό να καταστεί εφικτό. Έτσι, βλέποντας ότι ο Άγιος δεν κάμφθηκε στο ελάχιστο ούτε με τις υποσχέσεις ούτε με τις απειλές προκειμένου να αρνηθεί την πίστη του στον Χριστό, διατάχθηκε ο βασανισμός του. Άλλοτε τον μαστίγωναν, άλλοτε του έγδερναν το σώμα, άλλοτε τον έκαιγαν με πυρσούς και άλλοτε τον έριχναν σε καζάνι με καυτό λάδι, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Έτσι προκειμένου να πετύχουν τη θανάτωσή του τον έριξαν στη θάλασσα δένοντας στο λαιμό του μια μεγάλη πέτρα. Ούτε όμως αυτή η μέθοδος είχε αποτέλεσμα, καθώς ο Άγιος επέστρεψε στην ακτή. Αποφάσισαν λοιπόν οι βασανιστές του να τον ρίξουν σε κλουβί με πεινασμένα λιοντάρια, τα όποια όμως δεν τον έβλαψαν.
Έκπληκτος αλλά και ακόμη περισσότερο εξαγριωμένος, ο Διοκλητιανός διέταξε να τον αποκεφαλίσουν. Τότε ακούστηκε φωνή από τον ουρανό που τον καλούσε όχι ως Παντελέοντα, αλλά ως Παντελεήμονα. Ήταν η φωνή του Θεού που του έδωσε το όνομα Παντελεήμων, όντας αυτός που βοηθά και ελεεί τους πάντες. Ακόμη και τους εχθρούς του. Όταν όμως ο δήμιος άπλωσε το χέρι του για να κόψει με το σπαθί του το κεφάλι του Αγίου, το σπαθί λύγισε και το σίδερο έλιωσε σαν κερί. Μπροστά στο νέο αυτό θαύμα όλοι οι παραβρισκόμενοι στρατιώτες πίστεψαν στο Χριστό. Τότε ο Άγιος εκουσίως παραδόθηκε στο μαρτύριο. Λέγεται μάλιστα ότι από την πληγή του δεν έτρεξε αίμα αλλά γάλα και ότι το δέντρο της ελιάς στο οποίο τον είχαν δέσει καρποφόρησε ξαφνικά. Ήταν η 27η Ιουλίου του 305.
«Αθλοφόρε Άγιε και ιαματικέ Παντελεήμων, πρέσβευε τω ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν, παράσχη ταίς ψυχαίς ημών».
Πηγή: poulatakefalonias.gr
