Η δολοφονική επίθεση χούλιγκαν στο νεαρό αστυνομικό που δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή, μας έφερε για ακόμη μία φορά αντιμέτωπους με το σοβαρό πρόβλημα της οπαδικής βίας, που αποτελεί μάστιγα για την ελληνική και όχι μόνο κοινωνία.
Και το τραγικό της υπόθεσης, είναι ότι το φαινόμενο έχει δυστυχώς εμφιλοχωρήσει σε όλα τα αθλήματα και σε όλα τα επίπεδα. Από παιδικούς και σχολικούς αγώνες, μέχρι αγώνες στο ανωτέρω συλλογικό επίπεδο. Και από αθλήματα που μέχρι πρότινος αποκαλούσαμε ευγενή, μέχρι διεθνείς αγώνες δημοφιλών αθλημάτων. Ακόμη και σε μικρές κοινωνίες, όπως η δική μας…
Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι η βία είναι συχνά υποκινούμενη ή και καθοδηγούμενη είτε από μεγαλοπαράγοντες που βλέπουν τον αθλητισμό ως τσιφλίκι τους και χώρο που προσφέρεται για την ικανοποίηση της προσωπικής τους ματαιοδοξίας, είτε από παραγοντίσκους και οπαδούς που φιλοδοξούν από την ενασχόλησή τους να αποκομίσουν προσωπικά μικροοφέλη…
Αλλά και μέρος των μέσων ενημέρωσης φέρει εξίσου σημαντικό μερίδιο ευθύνης, καθώς με εμπρηστικά, υπερβολικά ή και αναληθή ακόμη ρεπορτάζ και πρωτοσέλιδα και λειτουργώντας συχνά ως γραφεία τύπου ομάδων, έχοντας συνήθως σχέσεις εξάρτησης με αυτές, φανατίζουν τους οπαδούς, δημιουργούν εχθροπολεμικό κλίμα και στρώνουν το χαλί για την εκδήλωση φαινομένων βίας. Βία την οποία ακολούθως καταδικάζουν! Και η ζωή συνεχίζεται…
Φυσικά δεν έχουν όλα τα περιστατικά την ίδια βαρύτητα, την ίδια αφετηρία και το ίδιο αποτέλεσμα. Το ίδιο αίτιο και αιτιατό όπως μαθαίναμε στο σχολείο. Προφανώς και δεν συγκρίνονται οι δολοφονικές επιθέσεις, με τη ρίψη αντικειμένων ή τα εκτεταμένα επεισόδια μεταξύ με ένα μεμονωμένο περιστατικό. Ούτε μπορεί να μπουν στην ίδια ζυγαριά τα προσχεδιασμένα επεισόδια, με ένα συμβάν εν θερμώ…
Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, κύρια αιτία για κάθε έκνομη ή παραβατική ενέργεια εντός και εκτός γηπέδων, όσο μικρή ή μεγάλη και αν είναι, ήταν και παραμένει η έλλειψη παιδείας. Παιδείας με την έννοια του «παιδεύω» που σημαίνει διδάσκω, εκπαιδεύω, ασχολούμαι με τη νοητική και ψυχική καλλιέργεια ενός ανθρώπου. Με τη δημιουργία κουλτούρας που περιλαμβάνει τόσο την πνευματική καλλιέργεια όσο και τον λεγόμενο «πνευματικό πολιτισμό» του ανθρώπου. Και φυσικά με την διάπλασή του. Δηλαδή με τη διαμόρφωση της προσωπικότητας και την απόκτηση υψηλών ιδανικών. Παιδεία που λαμβάνει κάποιος πρώτα και κύρια από την οικογένειά του και εν συνεχεία στο σχολείο και στους χώρους που κοινωνικοποιείται…
Σε αντιδιαστολή, η έλλειψη παιδείας είναι αυτή που οδηγεί τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται με βία χωρίς να σκέφτονται τις συνέπειες των πράξεών τους. Είναι αυτή που οπλίζει χέρια με φωτοβολίδες, μπουκάλια, λοστούς και σουγιάδες…
Η κοινωνία λοιπόν απαιτεί τη λήψη αυστηρών μέτρων πριν θρηνήσουμε και άλλα θύματα και πριν ο αθλητισμός βυθιστεί έτι περαιτέρω στην απαξίωση και την οπισθοδρόμηση…
Πηγή: poulatakefalonias.gr
