Την Ντιάνα Αντωνακάτου ασφαλώς την γνωρίζουμε όλοι, καθώς υπήρξε αναμφίβολα μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες ζωγράφους. Αυτό που ίσως όμως δεν γνωρίζαμε, είναι ότι μια από τις πηγές έμπνευσης της ήταν και το χωριό μας και συγκεκριμένα ο ιστορικός ναός του Αγίου Σπυρίδωνα.
Πρόκειται για μια τοπιογραφία, χαρακτηριστικό δείγμα της δουλειάς της Αντωνακάτου, η οποία προσπαθεί εμφανώς επηρεασμένη και από τον δάσκαλό της Κωνσταντίνο Παρθένη να αποτυπώσει με λυρική διάθεση την εκκλησιά του Αγίου Σπυρίδωνα με μια σχεδόν ιμπρεσιονιστική λειτουργία των έντονων χρωμάτων που χρησιμοποιεί.
Ο πραγματικά υπέροχος πίνακας της κορυφαίας Κεφαλλονίτισσας εικαστικού, κοσμεί ιδιωτική συλλογή στη Νέα Υόρκη και τον αλιεύσαμε σε πρόσφατη ανάρτηση φίλου της συλλέκτριας στην ομάδα “Κομπόγιο Ιστορίας Κεφαλλονιάς & Ιθάκης” στο facebook.
Λίγα λόγια για την Ντιάνα Αντωνακάτου…
Η Ντιάνα Αντωνακάτου υπήρξε μια σπουδαία Κεφαλλονίτισσα και μια από τις μεγαλύτερες Ελληνίδες ζωγράφους. Γεννήθηκε στο Ληξούρι το 1921 και πέθανε στην Αθήνα στις 8 Οκτωβρίου του 2011 σε ηλικία 92 ετών.
Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών ζωγραφική, χαρακτική και ιστορία τέχνης κοντά σε σπουδαίους δασκάλους όπως ο Κωνσταντίνος Παρθένης, ο Γιάννης Κεφαλληνός και ο Παντελής Πρεβελάκης.
Πραγματοποίησε πάνω από 30 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ δίδαξε για μια 12ετία ως καθηγήτρια καλλιτεχνικών μαθημάτων σε σχολεία της Αθήνας. Ταυτόχρονα συνεργάστηκε με ημερήσιες αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά με στήλες κριτικής τέχνης, χρονογραφήματα, ταξιδιωτικά και λαογραφικά κείμενα. Εκτός όμως από τη ζωγραφική, η Ντιάνα Αντωνακάτου εξέδωσε αρκετά λευκώματα με λαογραφικό και ιστορικό περιεχόμενο, το διήγημα «Ανά τριάκοντα δευτερόλεπτα», το θεατρικό έργο «Μεγίστη Ώρα» και την ποιητική συλλογή «Έριξε του ήλιου πετριές». Μάλιστα υπήρξε η πρώτη Ελληνίδα που ταυτόχρονα έγραψε, εικονογράφησε και εξέδωσε βιβλία.
Πολλές υπήρξαν οι διακρίσεις για την Ντιάνα Αντωνακάτου, μεταξύ των οποίων η τιμητική διάκριση «Salon de l’ art Limbo» το 1965, το μετάλλιο της «Arts Sciences Lettres» για τα βιβλία της, ο έπαινος του Λυκείου Ελληνίδων για την διάλεξη της «Η Επτανήσια», ο έπαινος για τα διηγήματα της «Ανά τριάκοντα δευτερόλεπτα» το 1964, ο έπαινος της Ακαδημίας Αθηνών για τα «Επτάνησα» το 1966, ο έπαινος του Υπουργείου Πολιτισμού για το θεατρικό της έργο «Μεγίστη Ώρα», το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για τα βιβλία της Αργολίδα και Ναύπλιον το 1971 και το Αργυρούν μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών το 1979 για τη συνολική της προσφορά της, με αφορμή τις εκδόσεις της για τα «Ελληνικά Μοναστήρια».
Στο νησί μας η Ντιάνα Αντωνακάτου υπήρξε ιδιαίτερα αγαπητή και πρωτοστάτησε για την δημιουργία τακτικών θερινών εκθέσεων, συνέβαλε αισθητικά στην αποπεράτωση του Δημοτικού Θεάτρου Αργοστολίου, οργάνωσε το 1994 την πρώτη έκθεση ζωγραφικής με θέμα «Κεφαλλήνες ζωγράφοι και γλύπτες του 18ου και 19ου αιώνα» με 135 έργα μουσείων και πινακοθηκών, παράλληλες ομιλίες και προβολές περί τέχνης. Επίσης συνέβαλε στην οργάνωση το 1996 της αφιερωματικής έκθεσης στον Νικόλαο Ξυδιά – Τυπάλδο στα πλαίσια της έκθεσης «Επτανήσιοι Καλλιτέχνες 18ου και 19ου αιώνα» με έργα Εθνικής Πινακοθήκης, καθώς και στην οργάνωση της έκθεσης στον επίσης Κεφαλλονίτη ζωγράφο Γιάννη Πεταλούδη το 1994.
Από το 1990 μέχρι και το θάνατό της πραγματοποιούσε κάθε Αύγουστο ατομική έκθεση ζωγραφικής στο χωριό της τα Βιλλατώρια, με θέμα τους ανθρώπους και τα τοπία της Κεφαλλονιάς με παράλληλες πνευματικές και άλλες εκδηλώσεις.
Πηγή: www.poulatakefalonias.gr
