Συμπληρώνεται σήμερα ένας χρόνος από την εθνική, ανείπωτη ή όπως αλλιώς θέλετε να την χαρακτηρίσετε, τραγωδία που έπληξε την ανατολική Αττική με τους 102 νεκρούς, τις τεράστιες υλικές καταστροφές και τις ανυπολόγιστες ζημίες στο φυσικό περιβάλλον…
Και τι απέμεινε εντέλει; Πόνος για τις ζωές που χάθηκαν, θλίψη για τους κόπους ετών που παραδόθηκαν στις φλόγες, δάκρυα πάνω από τα αποκαΐδια και ευχολόγια. Μια χώρα που βυθίστηκε στο πένθος, όπως συνέβη σε τόσες άλλες περιπτώσεις καταστροφών αυτής της κλίμακας και όπως δυστυχώς θα ξανασυμβεί στο μέλλον όσο συνεχίζουμε να είμαστε ένα αστείο κράτος. Ένα κράτος χωρίς συνέχεια, χωρίς σοβαρές υποδομές, χωρίς αποτελεσματικό σχεδιασμό για την πρόληψη καταστροφών και χωρίς συντονισμό για την αντιμετώπισή τους. Ένα κράτος παρών όταν θέλει να μας αφαιμάξει φορολογικά, αλλά ωσεί παρών όταν πρέπει να μεριμνήσει για την επάρκεια των σωστικών μέσων, για τις καθυστερήσεις και τη γραφειοκρατία στην κατασκευή των αναγκαίων αντιπλημμυρικών έργων, για την απουσία αντιπυρικών ζωνών, για την ανοχή στις αυθαίρετες κατασκευές σε δάση και αιγιαλούς, για την απουσία ελέγχων στην τήρηση ή μη των αντισεισμικών κανονισμών σε δημόσια και ιδιωτικά κτίρια, για το επικίνδυνο σε πολλές περιπτώσεις οδικό δίκτυο, ακόμη και στο συντονισμό των αναγκαίων ενεργειών την ώρα της κρίσης…
Αλλά και μετά την όποια καταστροφή, τι κάνουμε; Επιδιδόμαστε στο γνωστό παιχνίδι ευθυνών, γιατί σε αυτή τη χώρα πάντα οι άλλοι φταίνε, αλλά και σε ένα ατελείωτο γαϊτανάκι γραφειοκρατίας ή νομικών και άλλων εμποδίων που δυσχεραίνουν την άμεση αποκατάσταση των ζημιών, την αποζημίωση των πληγέντων, την ουσιαστική μέριμνα για όσους επλήγησαν σωματικά και αδυνατούν να εργαστούν και εν γένει τα αυτονόητα για να επιστρέψει άμεσα η ζωή στους κανονικούς της ρυθμούς. Το τι βέβαια είναι αυτονόητο και τι όχι στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, είναι μια άλλη συζήτηση…
Έτσι οι απλοί πολίτες, όχι άμοιροι ευθυνών αρκετές φορές, ακουμπάμε τη ζωή μας στα χέρια του Θεού, στον αυτόματο πιλότο ή την τύχη και στους ήρωες διασώστες, επαγγελματίες και εθελοντές. Από εκεί και πέρα μοιρολατρικά περιμένουμε τις ασύμμετρες απειλές, τον κάθε σύγχρονο Νέρωνα, τις διαθέσεις του Εγκέλαδου, του στρατηγού ανέμου ή του Μολώχ της ασφάλτου και εσχάτως τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής να κάνουν τη δουλειά τους…
Οι Κεφαλλονίτες που έχουμε ζήσει καταστροφές από σεισμούς, πυρκαγιές και πλημμύρες, μια ημέρα που ο Δήμος μας δοκιμάζεται από πυρκαγιά στο Πυργί, κλείνουμε ξανά το γόνυ στους νεκρούς της Αττικής, αλλά και της Μάνδρας και της Χαλκιδικής και ευχόμαστε από καρδιάς οι τραγωδίες αυτές να είναι πραγματικά οι τελευταίες. Ταυτόχρονα να αποτελέσουν επιτέλους την αφορμή για να αλλάξουμε νοοτροπία και πρακτική. Πρώτα και κύρια ως κράτος και ακολούθως ο καθένας μας προσωπικά…
Πηγή: www.www.poulatakefalonias
(Η φωτογραφία είναι από το in.gr)
